miejsce i rok powstania: Katowice
współautor: Architekt Rafał Stachowicz
opis koncepcji:
POMNIK OFIAR DEPORTACJI MIESZKAŃCÓW GÓRNEGO ŚLĄSKA DO ZWIĄZKU SOWIECKIEGO W 1945 r. tworzą szeregi prostopadłościennych form biegnące w różnych rytmach. Te zbite i stłoczone słupy obrazują dramatyczny los wywożonych ludzi. Ogrom tragedii osób wyrwanych ze swojego życia ma swoje odzwierciedlenie w formie ekspresyjnie rzeźbionych negatywów postaci, które wycięte zostały w bryle słupów. Pomnik przemawia do odbiorcy na wielu płaszczyznach. Poprzez możliwość bezpośredniego doświadczenia ciasnego, klaustrofobicznego wnętrza, poprzecinanego świetlistymi szczelinami, przez odciśnięte i zapisane w stalowych ścianach cienie ofiar, aż po wieńczącą całą kompozycję rzeźbę mamy możliwość opowiedzenia pełnej historii tych, którzy zginęli, ale też tych, którym udało się powrócić szczęśliwie na ojczystą ziemię i do swoich bliskich. Od zachodniej strony gdzie słupy zaczynają się rozrzedzać a przestrzeń otwiera się na strefę kultury pojawia się optymistyczny wątek. Jest to rzeźba przedstawiająca mężczyznę i kobietę, którym udało się powrócić, odnaleźć się i rozpocząć nowe życie jako rodzina. Pomnik ofiar deportacji to nie tylko martwy monument. Dzięki swojej szczególnej lokalizacji, na zakończeniu głównej osi kompozycyjnej i komunikacyjnej strefy kultury, prze swój kameralny charakter, ma szansę przyciągnąć do siebie, a także pozwolić wejść w swoją przestrzeń tłumnie odwiedzającym to miejsce, także tym, którym historia tragedii górnośląskiej nie jest znana.
